Ben aslında her şeyi öylesine yaparım.

Mesela öylesine uyurum, öylesine acıkırım. Hatta öylesine severim…

Dokunurken bir çiçeğin yapraklarına öylesinedir…

Bir selamı verirken dost’uma öylesine işte…

Bir aşk’a tutulduysam da öylesine…

Bir tarihin yapraklarını karıştırsam da öyle işte…

Öyle ki:mesela, tuttuğum futbol takımı, yaptığım her yemek te öylesinedir…

Mesela, en sevdiğim şarkı bile çok çabuk biter bende…

Dünya’yı avuçladığımı sanmak bile mesela…

Nisan yağmurlarında ıslanmak,

Ağustos böceklerinin sesin de uyumak,

Eylül’de yaprak dökümü,

Dostlarla bir akşam kahvesi,

Birde memleket havadisleri hepsi öylesine işte…

Yeni doğan bebeğin büyüme telaşını görmek,

Bahçemdeki mimozanın kokusu

Yağmurun toprak’la buluşması,

Eski bir film’de kaybettiğimiz değerler, hepsi öylesine…

Yalnızlığımdan şikâyet edip te kalabalığa karışmak,

Sonra kalabalıklar içinde yalnız kalmak ta

Güneşi görünce bunalmak, karda donmak ta

Öyle ki sıcakla soğuk arasını bulamamak

Hepsi öylesine işte…

Ben aslında öylesine yaşarım,

Varla yok arasında,

Kaybettiklerimi, kazandıklarıma değişmeden

Bir umudum olsa, bin umut sayarım…

Ve öylesi yaşarım bu Hayat’ı insanca…

Neden mi yazdım böyle bir şey:Çoğumuz öylesine yaşar olduk. Çoluk, çocuk, genç, yaşlı, kime dokunsan keyifsiz…

Kimseler kimseleri anlamıyor, anlamakta istemiyor. Bir vurdumduymaz havalar, Sağanak yağmur, Gök gürültülü…

Öylesine bir memnuniyet, öylesine paylaşımlar. Öylesine bir Merhaba… Öylesine bir dost sesi…Memleket meselelerimi? Onlarda öylesine… Sapla saman birbirine karıştı ayıkla ayıklayabilirsen… Öylesine işte herşey öylesine…

Yinede;

Sevginiz, seveniniz ve umudunuz hiç bitmesin…