Şampiyon olabilmek için belli başlı kriterler lazım.
Bir kere takımının defansı iyi olacak öyle rakibin gelen her pozisyonunda kalende pozisyon vermeyecek sağlam ve sert basacak.
İkincisi defansın öyle akıllı ve işini bilen soğukkanlı olacak ki dan dun top vurarak ileriye öylesine gelişi güzel top atmayacak.

Üçüncüsü sağlam bir orta sahan ve devamlı ileride basan forvetlerinle pres futbolun ofansif yapısını uygulayacak bir futbol takımın olacak.
En önemlisi de şampiyonluk yarışındaki rakiplerinin hepsinin de puan kaybettiği bir  haftada sen ne edip edip o maçı alacaksın.
Şampiyon olacaksan o maçı bir şekilde alacak rakiplerinden farkın olduğunu göstereceksin.
Ama Trabzonspor bunu yine başaramadı.
Trabzonspor maç başladığında orta sahada Obi Mikel Yusuf Sarı ve Sosa üçlüsüyle bu maçı nasıl rakip kaleye yıkacak bir türlü bilemedim.  
Bırak bilmeyi orta sahada rakibi kim kovalayacak onu dahi çözemedim. 
Sergen Yalçın ın Abdullah Avcıya kurduğu tuzağın aynısını Mehmet Özdilek Ünal Karaman'a kurdu.
Sosa sahada yok. Mikel gününde değil Sturridge'e ise kimse ayak uyduramadı.
Sörloth her topu ayağına aldığında en az iki rakip geçmeye çalışıyor. Yusuf dahi driplingle alan geçmeye çalışıyor.
Trabzonspor bu maçın çok zor geçeceğini bildiği halde neden orta sahaya dinamo gibi her yere koşan yetişen Doğan gibi bir asker koymaz. 
Sahaya Trabzonspor çıktığında hep generallerden kurulu bir takım vardı.
Bu takımın orta sahasında asker yoktu.
Ne yazık ki bu maç gösterdi ki Trabzonspor hala hayati derecede önemli maçları alamıyor.
Ligin 5. Maçında yenilmiş 10. Maçında yenilmiş ve 15. Maçında da yenildi.
Artık lanetler ve klişelerle oynuyoruz.
O makus talihi bir türlü değiştiremiyoruz.
Futbol sonuç işiydi ve nasıl oynarsan oyna şampiyon olmak için de kazanmak lazımdı.
Bu tür maçları alamadıkça da şampiyonluk Trabzonspor için sadece bir  hayal.